Wie ziede geej da?
Bart joosten
Jubileumeditie
Even voorstellen
“Ik ben Bart Joosten, 41 jaar, getrouwd met Joyce en samen hebben we twee kinderen. In het dagelijks leven werk ik bij Mertens als teeltadviseur, al bijna tien jaar. Veel contact met klanten, wat het werk afwisselend en leuk maakt. Buiten mijn werk om ben ik altijd actief geweest bij Jong Nederland, maar ook voetbal is een grote hobby. Ik heb zelf gevoetbald en ben inmiddels voorzitter van Wittenhorst โ nu mijn derde jaar. Dat kost natuurlijk veel tijd, waardoor ik bij Jong Nederland wat minder actief ben. Carnaval is voor mij HET feest van het jaar. Vorig jaar mocht ik zelfs prins zijn, en sindsdien ben ik automatisch lid van de vereniging. Niet heel actief gezien mijn functie bij Wittenhorst, maar het blijft een mooie ervaring. En oh ja, we hebben ook een hond thuis โ dus de nodige wandelingen en beweging krijg ik voldoende. Vervelen doe ik me in ieder geval niet!”
Groepsavonturen
“Het draaien van een groep was altijd geweldig. Toch merkte ik dat, toen ik zelf kinderen kreeg, het ook wel mooi was geweest. Ik heb veel respect voor leiders die jarenlang doorgaan. Het is bijzonder dat het leiderschap soms letterlijk van generatie op generatie wordt doorgegeven. Mijn zoon Daan denkt er ook wel eens over om later leider te worden โ dat zou toch prachtig zijn!”
Kampen en activiteiten toen en nu
“De charme van vroeger mis ik soms wel. Een stuk grond was toen genoeg om kamp te houden. Geen elektriciteit nodig, geen koelkast โ gewoon een gat graven en water erin. Ook primitief koken: gat graven, kolen erin, kip erop en klaar. Vrijwel iedereen ging mee op kamp, misschien dat er รฉรฉn of twee thuis bleven. Nu is dat anders. Er gaan minder kinderen mee, maar dit ligt vooral aan de ouders.
Mooie herinneringen zijn er genoeg. Grote spellen in de Mรจrthal, de eerste editie van Serious Request in Horst, geld inzamelen met boomstam zitten bij De Lange. Of Sjakie, het feest voor de vrijwilligers van Jong Nederland in Noord-Limburg, dat we ook een keer mochten organiseren. Allemaal hoogtepunten.”
Eerste stappen bij Jong Nederland
“Ik werd lid toen ik een jaar of tien, elf was. Afgelopen jaar vierde ik mijn 25-jarig jubileum als vrijwilliger. Samen met Gรฉ Wijnands begonnen bij de groep โ de Speurneuzen. Daarna stroomde ik door als leider. Mijn eerste groepen draaide ik samen met Peter Janssen, Jarno, Spekkie en Gรฉ. Later heb ik jarenlang met Geert Rubie een groep gedraaid. Op een gegeven moment zocht ik meer uitdaging dan alleen groep draaien en kwam het bestuur op mijn pad. Eerst een jaar als secretaris, en daarna nam ik het stokje van Ad Geurts over als voorzitter. Dat was rond 2010/2011, en uiteindelijk ben ik tien jaar voorzitter gebleven. Na zoveel jaar vindt ik dat een vereniging toe is aan een frisse wind. Patrick nam het over en ik heb toen de potgrondactie en het tentenverhuur (Mertens tenten) op me genomen.”
Een jeugdherinnering
“Tijdens een van mijn eerste kampen moesten we tien kannen water gaan halen. Maar ja, hoe neem je die mee? De leiding gaf ons de autosleutel, terwijl wij nog maar een jaar of twaalf waren. โWe kunnen nog helemaal niet rijdenโ, riepen we. Uiteindelijk mochten we dan op schoot zitten en zo de auto besturen. Dat valt nu onder de categorie โJoyridingโ, maar vergeten doe je dat nooit meer.”
Voorzitterstijd en samenvoeging Scouting
“Toen ik voorzitter was, zaten we in de periode dat Scouting Horst stopte. Jong Nederland en Scouting gingen samen en dit was natuurlijk een hot-item. Er waren heel wat vergaderingen en discussies over jongens en meiden samen in รฉรฉn groep. Uiteindelijk hakten we de knoop door en maakten we er een gemengde club van. Achteraf gezien was dat een van de beste beslissingen. Het paste bij de tijd en heeft ons sterker gemaakt.
Wat Jong Nederland uniek maakt, is dat kinderen hier alles mogen ontdekken. Anders dan bij vele sportverenigingen, waar jongens en meiden op den duur gescheiden worden, kan bij Jong Nederland iedereen samen blijven. Dat is ook wat ouders waarderen.”
Verschillen tussen vroeger en nu
“Wat ik wel mis, is de verbinding. Vroeger was het veel vanzelfsprekender om de handen uit de mouwen te steken. Als er iets georganiseerd moest worden, dan stond iedereen klaar. Tegenwoordig is het lastiger om vrijwilligers te vinden. Eรฉn keer per jaar oud papier ophalen is soms al te veel gevraagd. Dat ligt deels aan hoe de jeugd opgroeit. Alles is meer beschermend en social media speelt een grote rol. Kinderen vragen op vakantie als eerste of er wifi is. Je moet ze blijven uitdagen, want er is nu zoveel meer keuze.”
Leren van leiderschap
“Wat ik zelf heb geleerd: meer delegeren. Niet alles zelf willen doen. Bij de voetbalclub merk je dit nog veel meer. Met zulke omvang kun je het simpelweg niet alleen en heb je een goed team om je heen nodig. Bij Jong Nederland had ik meer mensen erbij moeten betrekken. Maar goed, dat zijn lessen die je meeneemt.”
Wat zou je terug willen brengen?
“Het ongedwongen van vroeger. Kabelbaan bouwen en gewoon gรกรกn. Tegenwoordig moet alles veiliger โ logisch natuurlijk, maar soms jammer. Vroeger hoorde je er gewoon bij, deed je mee, punt.
Het is ook lastiger geworden met vergunningen, verzekeringen en veiligheidseisen. Toch waren de grote toernooien en feesten van toen wel bijzonder. Jong Nederland organiseerde veel voor Horst โ van kabelbanen tot evenementen. Nu is dat niet meer.
En de saamhorigheid… na de prinsenproclamatie samen de Mรจrthal opruimen, Geert Clabbers als prins uitroepen (uiteindelijk later ook echt gebeurd) , samen bier drinken en lachen achteraf. Dat zijn momenten die je nooit vergeet.”